بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

همانا براى پرهيزكاران است برخوردارگاهى

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغچه‌هايى و تاكهايى

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و آنان پستان برآمده همسالانى

وَ كَأْساً دِهاقاً

و جامى لبريز

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

نشنوند در آن ياوه و نه تكذيبى

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

پاداشى از پروردگارت بخششى به شمار

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است خداوند مهربان كه دارا نيستند از او خطابى (سخن‌گفتنى)

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه بپاى ايستند روح و فرشتگان به صفى سخن نگويند جز آن كو دستورى دهدش خداوند مهربان و گويد درستى

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن است روز حق تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش بازگشتگاهى

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

همانا بيم داديم شما را از عذابى نزديك روزى كه بنگرد مرد آنچه را پيش فرستاده است دو دستش و گويد كافر كاش مى‌بودم خاكى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و پرتوش (يا آفتابش)

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

و به ماه گاهى كه از پيش آيد

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز گاهى كه تابناكش سازد

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب گاهى كه بپوشدش

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و به آسمان و آنچه (يا آنكه) بساختش

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و به زمين و آنچه گستردش

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و به روان و آنچه راست آوردش

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

پس سروشش فرستاد گنهكاريش و پرهيزش

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

همانا رستگار شد آنكه پاك ساختش

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و همانا آيان كرد آنكه بفريفتش (يا نهان داشتش)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

تكذيب كرد ثمود به سركشيش

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

گاهى كه برانگيخت بدنهادتر (يا تيره‌بخت‌ترش)

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

پس گفت بديشان پيمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

پس تكذيبش كردندش پس پى كردند پس برآشفت بر ايشان پروردگارشان به گناهشان پس يكسانش كرد

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و نهراسد از فرجامش